Montaż klimatyzacji w nowo powstałym budynku to coraz częstszy standard, nie tylko w obiektach komercyjnych, ale również w budownictwie mieszkaniowym. Inwestorzy i deweloperzy, chcąc sprostać rosnącym wymaganiom użytkowników, uwzględniają systemy klimatyzacyjne już na etapie projektu architektonicznego. Jednak aby cały proces przebiegł zgodnie z przepisami oraz spełniał wszystkie techniczne i praktyczne wymogi, konieczne jest uwzględnienie szeregu istotnych kwestii. Od dokumentacji formalnej, przez przygotowanie instalacji, aż po aspekty użytkowe – każdy element ma znaczenie dla efektywnego działania systemu klimatyzacyjnego.
Dokumentacja projektowa i zgody formalne
Podstawą każdej inwestycji budowlanej, w której planuje się montaż klimatyzacji, jest odpowiednia dokumentacja projektowa. System klimatyzacyjny musi być uwzględniony w projekcie budowlanym jako część instalacji sanitarnych lub mechanicznych. Jeśli planuje się jego montaż dopiero po zakończeniu budowy, może być wymagane zgłoszenie robót budowlanych niewymagających pozwolenia albo – w przypadku ingerencji w konstrukcję – uzyskanie pozwolenia na budowę.
Warto wiedzieć, że montaż jednostek zewnętrznych na elewacji budynku wielorodzinnego wymaga również zgody wspólnoty mieszkaniowej lub zarządcy budynku. W przypadku obiektów zabytkowych dochodzi obowiązek uzyskania opinii konserwatora zabytków. Dodatkowo, jeśli inwestycja obejmuje więcej niż jedno urządzenie, może być konieczne opracowanie projektu instalacji chłodniczej z uwzględnieniem oddziaływania akustycznego i energetycznego.
Błędy lub pominięcia na etapie dokumentacji mogą skutkować poważnymi konsekwencjami administracyjnymi – włącznie z nakazem demontażu systemu. Dlatego już na etapie koncepcji technicznej warto skonsultować się z projektantem HVAC lub inżynierem sanitarnym.
Przygotowanie instalacji elektrycznej i systemu odprowadzenia skroplin
Kluczowym elementem technicznym przygotowania budynku do montażu klimatyzacji jest odpowiednie zaplanowanie instalacji elektrycznej oraz systemu odprowadzenia skroplin. Każde urządzenie klimatyzacyjne, zarówno typu split, multisplit, jak i VRF, wymaga stabilnego źródła zasilania, często z osobnym zabezpieczeniem na tablicy rozdzielczej.
Podstawowe wymagania techniczne w tym zakresie obejmują:
-
dedykowany obwód elektryczny z odpowiednim zabezpieczeniem (najczęściej typu B16 lub B20),
-
przewody o przekroju zgodnym z mocą znamionową jednostki klimatyzacyjnej,
-
uziemienie zgodne z normami PN-EN, gwarantujące bezpieczeństwo użytkowania,
-
gniazda lub puszki elektryczne umieszczone w pobliżu jednostek wewnętrznych i zewnętrznych.
System odprowadzenia skroplin to z kolei nieodzowny element zapewniający prawidłowe działanie jednostki wewnętrznej. Skropliny muszą być odprowadzane w sposób ciągły i bezpieczny – najczęściej do kanalizacji, rzadziej do systemów zewnętrznych lub zbiorników retencyjnych. Już na etapie stanu surowego otwartego należy przewidzieć odpowiednie spadki rur oraz lokalizację odpływów, co pozwala uniknąć kosztownych przeróbek po tynkowaniu i montażu wykończeń.
Warunki techniczne pomieszczeń i lokalizacja jednostek
Aby system klimatyzacji działał wydajnie, a jego montaż był możliwy technicznie, konieczne jest spełnienie określonych warunków przestrzennych. Montaż klimatyzacji w nowym budynku powinien być przewidziany już na etapie projektu instalacyjnego, uwzględniając nie tylko miejsce montażu jednostek, ale również ich dostępność serwisową, odległości od przeszkód oraz swobodny przepływ powietrza.
Dla jednostek wewnętrznych ważna jest:
-
odpowiednia wysokość montażu – zwykle ok. 2,1–2,3 m od podłogi dla jednostek ściennych,
-
zachowanie odstępów od sufitu i ścian bocznych (minimum 10–15 cm dla efektywnej cyrkulacji),
-
unikanie montażu nad łóżkiem, biurkiem lub w miejscach bezpośrednio narażonych na nawiew.
Jednostki zewnętrzne, które odprowadzają ciepło z systemu chłodzenia, wymagają jeszcze bardziej precyzyjnego zaplanowania. Kluczowe są:
-
stabilne i sztywne podłoże (np. balkon, fundament, dach techniczny),
-
swobodny dopływ powietrza – unikając zatłoczonych wnęk czy przestrzeni pomiędzy ścianami,
-
minimalne odległości od otworów okiennych – zarówno własnych, jak i sąsiadów,
-
uwzględnienie wpływu hałasu na najbliższe otoczenie – co może mieć znaczenie przy odbiorze budynku przez nadzór budowlany.
W przypadku większych systemów VRF, obejmujących wiele jednostek wewnętrznych, projekt musi zawierać wyliczenia dotyczące długości instalacji chłodniczych, różnic wysokości oraz ograniczeń technicznych producenta urządzenia.
Normy hałasu, wentylacji i serwisu – aspekty eksploatacyjne
Eksploatacja systemu klimatyzacji to nie tylko komfort termiczny, ale również obowiązek spełnienia wymagań technicznych związanych z akustyką, wentylacją i dostępem do regularnego serwisu. Już na etapie projektowania warto przewidzieć wszystkie te czynniki, by uniknąć problemów po odbiorze budynku czy w trakcie użytkowania.
Najważniejsze kwestie to:
-
poziom hałasu emitowanego przez jednostki zewnętrzne i wewnętrzne – który nie powinien przekraczać 35 dB w pomieszczeniach mieszkalnych nocą oraz 50 dB w dzień (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska),
-
zapewnienie ciągłej wentylacji pomieszczeń klimatyzowanych – nie każdy system klimatyzacyjny dostarcza świeże powietrze, co oznacza konieczność współpracy z systemem wentylacyjnym budynku,
-
dostęp serwisowy – jednostki muszą być montowane tak, aby możliwy był demontaż obudowy, dostęp do filtrów, podzespołów elektronicznych oraz punktów serwisowych instalacji chłodniczej,
-
zgodność z wytycznymi producenta – zarówno pod względem doboru urządzeń, jak i ich montażu (np. długości linii freonowej, lokalizacji skraplacza).
Nie można zapominać również o przeglądach technicznych, które są obowiązkowe w przypadku instalacji zawierających określoną ilość czynnika chłodniczego. Regularne czyszczenie i kontrola szczelności wpływają nie tylko na efektywność systemu, ale także na jego żywotność i bezpieczeństwo eksploatacji.
Wszystkie te aspekty powinny być uwzględnione na etapie planowania inwestycji, aby montaż klimatyzacji w nowym budynku był w pełni zgodny z obowiązującymi przepisami oraz realiami użytkowymi.
